Delta Rye (B) Jazz, country & blues Stamineeke Webbekom - 11-04-2025 reporter & photo credits: Freddie info band: Delta Rye info club: Stamineeke © Rootsville 2025

Vrijdagavond en na terug in het land te zijn trekken we ook zo eens terug naar 't Stamineeke' te Webbekom voor een relaxe avond met 'Delta Rye'. Delta Rye is een muzikaal duo bestaande uit Dominique Carrette (gitaar) en Eva Mertens (zang). Ze spelen een verzameling covers in diverse stijlen, van jazz en pop tot country en blues. Ze staan voor de taak de bezoekers van het café op deze zomerse avond een enchated evening te gaan brengen.

Twee jazz geschoolde muzikanten dan kan je net iets anders verwachten en zo zou het ook gaan gebeuren, maar eerst was er pizza! Het illustere gordijntje kwam te sluiten en zo was 'Delta Rye' er klaar voor om ons vanavond te laten genieten op heel wat bekende deuntjes en openen zo met 'Sunrise' ons bekend van de Amerikaanse songwriter Norah Jones.

Van Norah Jones naar Ben E. King met diens million selling chartbuster 'Stand By Me' is er meteen op en het welgekend respect van de bezoekers van 't Stamineeke' resulteert dan ook telkens weer in een dankbaar applaus. Een gepassioneerde vocalist en een meesterlijk fingerpicken' gitarist maken van dit duo een uiterst perfecte tandem die iedereen met gemak aan hun lippen kwam te kluisteren.

wHet is voor hen dan ook 'a peace of cake' om diverse muziekstijlen met elkaar te verbinden zo vloeit het van David Bowie's 'Life On Mars' uit 1971 moeiteloos over naar het uit 1929 afstammende 'Honeysuckle Rose' van 'Fats Waller', dit telkens toch met een jazzy insteek. Uit de era van de early jazz is er vervolgens 'Let's Do It, Let's Fall In Love', een meesterwerkje van Cole Porter uit 1928 en wat voelt het heerlijk om oud en niet zo door elkaar te horen.

Ook Dominique mag even shinen met een instrumentaaltje dat luistert naar de titel 'Windy & Warm'. Meteen ontstond de discussie of dit nummer nu van Tommy Emmanuel was of Doc Watson die deze song het eerst kwam uit te brengen en dus laten we de oplossing maar bij de componist ervan 'John D. Loudermilk'. Wij konden hier in 't Stamineeke' alvast genieten van de knappe versie van Dominique Carrette en dat was voor ons meer dan voldoende.

Komen we zo uit bij één van mijn favoriete blues en rhythm 'n blueszangeressen en dat is Etta James. Mis poes, geen 'I'd Rather Go Blind' maar wel 'At Last' dat in 1960 werd geproducet door de broertjes Phil en Leonard Chess en de rest is geschiedenis. 'Whatever Lola Wants (Lola Gets', eentje welk Sarah Vaughan in 1955 op plaat kwam te zetten past hier perfect bij de klankkleur van onze diva Eva.

Met 'Softly' opteren deze 'Delta Rye' dan even voor het segment 'Latin Jazz' en wie kan daar nu niet van houden. De American popular song 'Between The Devil and The Deep Blue Sea' dateert al van toen Cab Calloway het in 1931 op plaat kwam te zetten en met ons duo hier vanavond wanen we ons zo in de 'Cotton Club' in de 'Big Apple'. We hadden die van 'Delta Rye' nog op geen foutje kunnen betrappen en zo ook niet op hun versie van 'Billie Jean'...but she's not my lover. Even de vingers strekken volgens Eva en zo keken we al uit naar het tweede gedeelte.

Korte break en dan maar aanzetten met het luchtige 'Eleanor Rigby' van 'The Fab Four' uit hun in 1966 uitgebrachte album 'Revolver'. Bijna 60 jaar oud en toch nog fris in het geheugen. Ook 'Mr. Bojangles' is van origine een country-folk song maar wordt hier door Eva en Dominique verheven tot een jazz standard, wat komt te verduidelijken hoe goed dit duo wel is en mede door er geen klavier aanwezig is in 't Stamineeke' kunnen we het niet vergelijken met die onweerstaanbare versie van Nina Simone. The Sky is the limit...

Met 'Lonestar' krijgen we nog eentje uit het arsenaal van Norah Jones met de vermelding van ...it's a country song. Nog een instrumentaal meesterstukje dan van Dominique om verder over te vloeien in 'Deed I Do', een jazz standard uit 1926 en door velen gecoverd...dus ook door 'Delta Rye'. Vanuit Webbekom is het dan even richting 'New Orleans' voor die traditional folksong 'The House Of The Rising Sun' AKA 'Rising Sun Blues' en waarvoor we dankbaar mogen zijn aan de Britste band 'The Animals' voor hun onsterfelijke versie hiervan.

'Delta Rye' bregen hier een bluesy versie met daarin een bruggetje naar Brother Ray's 'Hit The Road Jack'. Om het daarna af te trappen is het nog veel te vroeg en zoals de quote 'het beste moet nog komen' is eer vooreerst nog een instrumentaal interludium van Dominique met 'Amadeo' en wanneer we dachten dat die spreekwoordelijke lat al hoog lag wordt deze dan maar op Olympische hoogte gelegd met een wonderlijke versie door Eva van Herman van Veen's magistraal mooie 'Anders Anders'. Een momentum ook voor een dankbaar applaus richting ons duo voor deze presatatie.

Even de vraag om een sing-a-long maar als Eva denkt dat het 'Webbekoms Volkskoor' niet aanwezig zou zijn heeft ze het mis. Van 'Sir' Elton John krijgen we dan 'I'm Still Standing' en ja hoor, de yeah yeah yeah's klinken welgemeend hier vanavond. Met 'Deep River Blues' is er geen discussie meer nodig, dit is er eentje van Doc Watson, en wanneer 'Delta Rye' dan de terugreis richting Ghent willen gaan aanvatten galmt er nog de voor ons gekende quote van 'Nog 1 Schoewe lieke' door het café. De 'slide' ter hand nemend komt Dominque dan zijn Eva te begeleiden op 'Slash's Snakepit' hun 'Beggars & Hangers-On' en zo eindigen we hier met pure rock en ook dit wordt feilloos afgevinkt. The End!